‎‎Panyo sa Paglaum

 

‎Namatikdan nako
‎Una, ang panyo sa imong mata
‎Ikaduha, ang gitago na gisi sa imong bistida
Ikatulo, ang panalipud ug pagpadayun
‎Ug ang uban, maoy paglaum nga walay pagkapalong,
Bisan sa kalayo, dili mabungkag sa hangin nga nag-unayun.
Samtang, ‎tanang paglaum gipuga sa gamay’ng panyo,
‎Giputos sa imong kamot nga naga-ampo.

‎Namatikdan nako,
‎Pagtuo bisan sa kasakit
‎Pangaliya bisan sa kapait
‎Sa kilid sa prosesyon
‎Gipaambit ang saad ngadto sa kasaba
Ug ‎ang tanang luha na dili masulti sa baba
Samtang, tanang paglaum gipuga sa gamay’ng panyo,
‎Giputos sa imong kamot nga naga-ampo.
‎
‎Namatikdan nako
‎Ang dugo ug kagaw,
‎Ang kuto, apanik, ug katugnaw,
‎Ang baki, bukol, ug langaw,
‎Ang kasakit ug kagutom,
‎Ang kangitngit sa kamatayon.
‎Samtang, tanang paglaum gipuga ‎sa gamay’ng panyo, 
Giputos sa imong kamot nga naga-ampo.
‎
Namatikdan nako
‎Apan, San Miguel Arkanghel, kusgan nga sugo sa kahitas-an,
Tigpanalipod sa mga giilad ug gipasakitan.
Gwardya sa hustisya, espada sa kamatuoran,
Nagbarug sa ilawm sa kilat ug ulan
Dili mosayaw ang dautan sa imong atubangan,
‎Samtang, tanang paglaum gipuga sa gamay’ng panyo,
Giputos sa imong kamot nga naga-ampo.

Namatikdan nako
Mituyok ang tambol ug ang dagundong,
Sa taliwala sa kalipay, lira, ug ritmo nga kusog,
Ang imong paghilak, nipilit sa akong panit sama sa halok.
Kay sa imong pagtuo, gisayaw ang kasakit,
Gihimo nimong halad sa tanang langit
‎Samtang, tanang paglaum gipuga sa gamay’ng panyo,
Giputos sa imong kamot nga naga-ampo.


Namatikdan nako
Ang pagpahid sa imong panyo sa santos,
Nga nagdala sa gugma nga walay hubos,
Halad nga walay gipangita na balos
‎Sa abog ug luha
‎Gikan sa unod padulong sa yuta
Samtang, ang ‎tanang paglaum gipuga sa gamay’ng panyo,
‎Giputos sa imong kamot nga naga-ampo.

‎Written by Thea Pusod
Art by Osamah Balaki